Tonggi sakkizlarda dupurlagan qadam tovushlari va tob tashlagan eshikning qattiq surilib, ochilgani eshitildi. Allaqachon uyg‘onib, to‘shagida mudrab yotgan Diyor birdan jonlanib, ostonaga chopib chiqdi. Ostonada qo‘sh otar miltig‘ini yelkasiga ilib olgan Ashraf og‘a turardi. Tashqarida sovuq, qor tizza barobar yog‘ib qo‘ygan bo‘lsa-da, havo ochiq. Kigiz etik, qalin paxtali kamzul va telpakda uzoq yo‘l bosib, terlab-pishib ketgan Ashraf og‘a ichkariga ham kirmay, shoshqin ohangda dedi: ....